Normy, społeczne konwenanse, maniery, zasady tworzą środowisko, w którym kształtuje się nasza fizyczność, relacja do ciała – „ciałopogląd”. W dużym stopniu to, jak chodzimy, biegamy tańczymy, dotykamy się i siebie nawzajem jest uwarunkowane kulturowo, choć zarazem tak głęboko zakorzenione w naszym wnętrzu, że łatwo przychodzi nam się z tym utożsamić, powiedzieć „taki jestem”. Nie pamiętamy lub może zdajemy się nie pamiętać, że od urodzenia poddani jesteśmy intensywnej edukacji, która właściwie nigdy się nie kończy, a nasze zachowanie jest sposobem wypełnienia ogólnie przyjętej normy.

Warsztaty mają na celu zapomnienie ciała, jakim go znamy, by wsłuchać się w istniejące “tu i teraz”, w relacji z samym sobą, przestrzenią, partnerem czy wreszcie grupą. Poprzez głęboką koncentrację na treningu indywidualnym oraz partnerskim odkrywamy nowe sposoby percepcji i komunikacji, improwizacji polegającej na współ-działaniu, współ-tworzeniu, współ-istnieniu w procesie twórczym.