Jestem komiwojażerem zbędności. Zmielony razem z życiem, jak pies z budą, z której boi się wyjść. Zmielony razem z wagonami lat, przedziałami spraw, miejscówkami spotkań, podgłówkami słów.

I mam wrażenie, że już kiedyś to było. To moje życie. Tania, odgrzewana historia, opowiedziana dla uciechy zgromadzonych na rodzinnym przyjęciu.

Śmierć dla ludzi jest nie lada atrakcją, mam na myśli oczywiście nie ich własną śmierć, ale śmierć innych, najlepiej oczywiście gdy jest to ktoś powszechnie znany, choć może być też ktoś z rodziny, ale i nagły zgon nieznajomego, szczególnie gdy jest się przy tym obecnym, to także rzecz nie do pogardzenia.