Czy istnieje jednak najwyższa prawda? Wydaje się, że Jarosław Fret w to wierzy i, jak kiedyś Grotowski, jego wspaniały prekursor, wyruszył w podróż, aby ją odnaleźć. Jego język sceniczny wymyka się wszelkim definicjom: jest bliski sztuce performance’u, ale nie taki sam. To forma teatru antropologicznego, ale nie do końca. To muzyka, a przynajmniej bazuje na dźwięku. Niemniej jednak, umieszczenie go w jakiejkolwiek takiej kategorii nie byłoby wystarczające. Zar to fenomen autentyczności. O tym, o prawdzie, o ciele, o spotkaniu „wykonawcy” z „widzem”, o wierze w teatr w tym niespokojnym czasie… w rozmowie przy okazji nowej edycji Festiwalu Between.Pomiędzy