Świadek

Świadek w swej istocie jest artystycznym pytaniem, czy działanie performatywne może mieć siłę memento.

W jaki sposób performer może dawać świadectwo i stawać się świadectwem, powołać samego siebie na świadka wydarzeń, które nie są częścią jego doświadczenia?

Akcja nawiązuje bezpośrednio do konceptu scenograficznego spektaklu Teatru ZAR, Armine, Sister. Jej najważniejszy element stanowi instalacja złożona z 16 kolumn ustawionych jako model świątyni ormiańskiej. Jest to jednak dzieło niezależne, choć powstałe na tych samych artystycznych założeniach co przedstawienie Teatru ZAR. Świadek, wpisując się w tematykę poświęconą historii Ormian, jednocześnie ją przekracza – dotyczy problemu zachowywania i niesienia pamięci.

Po raz pierwszy współpracę z Daisuke Yoshimoto Teatr ZAR podjął w 2003 roku, przygotowując w ramach projektu „Ewangelie dzieciństwa” spektakl Łazarz. Twórcze spotkanie z japońskim tancerzem stanowiło bardzo ważny moment formujący zespół, którego honorowym członkiem stał się wówczas mistrz butō.

Daisuke Yoshimoto ukończył kierunek sztuki na Wydziale Teatru na Uniwersytecie Nippon w 1967 roku. Od pierwszych lat swej scenicznej aktywności współpracował i współtworzył spektakle z największymi twórcami butō, m.in. z Kazuo Ohno (jako menadżer przy Argentynie, 1977 i Mojej matce, 1981), Hisayo Iwaki, Yukihiko Sakai. Pierwsze przedstawienie butō Głowa kobiety ptaka przygotował w 1983 roku. Występował w wielu krajach, np. w Austrii, Danii, Francji, Hiszpanii, Holandii, Norwegii, na Ukrainie i Węgrzech, we Włoszech i USA. Wielokrotnie gościł w Polsce, prezentując swoje spektakle Eros i Tanatos (2004) oraz Ruiny ciała (2008) m.in. w Krakowie, Lublinie, Olsztynie, Poznaniu, Szczecinie, Warszawie oraz Wrocławiu (na zaproszenie Ośrodka i Instytutu Grotowskiego). W 1997 roku pełnił funkcję programowego konsultanta festiwalu tańca butō, którego pomysłodawcą i realizatorem był Ośrodek Grotowskiego. W 2003 roku współpracował z Teatrem ZAR w ramach projektu Ewangelie dzieciństwa, tańcząc w spektaklu Łazarz. W roku 2010 wspólnie z Jackiem Ostaszewskim i grupą Osjan wystąpił w Teatrze Wielkim i Operze Narodowej ze spektaklem Ruiny ciała, a także na 40-lecie zespołu na Festiwalu Skrzyżowanie Kultur. W 2012 roku podczas Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy” zaprezentował we Wrocławiu spektakl Kiokatabira ciała. W 2013 roku po raz pierwszy przedstawił na wrocławskim placu Solnym akcję Świadek w ramach projektu „Armine, Sister”.