potkanie z rodziną Pilpanich (Nanila) z Gruzji ponad 10 lat temu było niezwykle istotnym wydarzeniem dla początków Teatru ZAR. To właśnie od tytułu gruzińskich pieśni pogrzebowych teatr wziął swą nazwę. Rodzina Pilpanich po raz kolejny odwiedziła Wrocław, przywożąc ze sobą przepiękną tradycję muzyczną.

Kolejnym ze szczególnie bliskich nam gości była Natalia Połowynka, która uczyła naszych aktorów ukraińskich irmosów. Mogliście ich posłuchać podczas spektaklu Anhelli, Wołanie. W trakcie VoicEncounters oprócz koncertu poprowadziła także warsztaty Ziemia – Pieśń będące prezentacją i wstępem do pracy nad zjawiskiem pieśni w teatrze współczesnym, w pełnym spektrum tego zjawiska. Według Połowynki pieśń tradycyjna jest podstawą, zasadą, żywym kanonem, który daje początek każdemu gatunkowi muzycznemu.

Pracę Marianny Sadovskiej znacie na pewno z Cesarskiego Cięcia, w którym to spektaklu współtworzyła muzyczną dramaturgię. Tym razem wystąpiła przed wrocławską publicznością z autorskim repertuarem podczas koncertu Noc właśnie się zaczyna.

Na grupy z Sardynii i Korsyki natknęliśmy się podczas teatralnych wypraw w poszukiwaniu niezwykle istotnych dla lokalnych społeczności tradycji muzycznych. Muzyka z Sardynii i Korsyki jest ważnym elementem partytur Anhellego i Cesarskiego Cięcia. Cunfraterna di a Serra oraz Cuncordu de Orosei poprowadzili dwudniowe warsztaty ze śpiewu polifonicznego, a następnie zaprezentowali swoje umiejętności podczas wieczornych koncertów. Gościliśmy w sumie cztery grupy z Sardynii, Korsyki i Sycylii.

Na seminarium poświęconemu głosowi nie mogło zabraknąć też sióstr Vahdat z Iranu oraz Arama i Virginii Kerovpyanów współpracujących z nami od kilku lat. W czasie VoicEncounters usłyszeliście także grupę muzyków ze Stambułu oraz grupę z Kairu (tradycja zar) będących inspiracją dla nowego projektu Teatru ZAR Medee, o przekraczaniu, którego premiera odbyła się podczas Olimpiady Teatralnej kilka miesiecy później. Występy muzyków zabirały was w świat kobiecych opowieści śpiewanych z radością i smutkiem w górach Anatolii i na bezkresnych równinach Egiptu.

Seminarium towarzyszyła także prezentacja spektaklu Armine, Sister. Dwudziestego czwartego kwietnia minęła sto pierwsza rocznica Medz Yeghern – Ludobójstwa Ormian. Nasz spektakl jest opowieścią o wydarzeniach przemilczanych przez podręczniki historii, listem od siostry, która była świadkiem ludzkiej tragedii i okrucieństwa. Tym spektaklem chcemy oddać jej własny głos.

Całości obrazu dopełniła konferencja Pedagogika Głosu, na której praktycy i teoretycy zaprezentowali różne konteksty społeczne i kulturowe ludzkiego głosu. W ramach tego wydarzenia Jarosław Fret wraz z Jorge Parente opowiedzieli o odnajdywaniu swoich korzeni poprzez śpiew i o tożsamości wokalnej.

Program dostępny jest na stronie VoicEncounters.