Impulsem, który bezpośrednio wpłynął na kształt spektaklu, było ostatnie zdjęcie jakie zrobiono Camille. Przedstawia ono Claudel wraz z przyjaciółką odwiedzjącą ją w szpitalu. Wyobraziłam sobie, że odwiedziny, które rzadko zdarzały jej się podczas pobytu w zakładzie, mogły wywołać w niej kaskadę wspomnień. Wspomnień, których kształt przeczułam i ubrałam we własną wrażliwość…
Kamila Klamut