Wchodząc w ruiny Belchite jesteśmy przekonani, że teatr jak kolumna dźwięków wesprze sklepienie z ciszy, zatrzymując czas pomiędzy przeszłością a przyszłością. Od pierwszej chwili kiedy tu przyjechałem, rozpoznaję w ruinach starego miasta zatrzymany w teraźniejszości akord przeszłości. Wielki kamienny akord. W naszej pracy zwykliśmy postrzegać każdego człowieka jako dźwięk, wibrację, będącą częścią zbiorowej harmonii. Nasz spektakl to w swej istocie próba wpisania dźwięków, które niesiemy i którymi jesteśmy w akord ciszy w Belchite.

Jarosław Fret