Pieśni ocalone

Prezentowane pieśni są zaledwie niewielką częścią bogatej tradycji gruzińskiego śpiewu liturgicznego – jednej z najstarszych na świecie tradycji muzyki kościelnej – której w ubiegłych stuleciach kilkakrotnie groziło zapomnienie w wyniku imperialistycznych działań carskiej Rosji, a później Związku Radzieckiego. Przekaz ustny był jedynym powszechnie praktykowanym sposobem nauczania pieśni w szkołach tradycyjnego śpiewu liturgicznego. Zachowały się jedynie średniowieczne zapisy, manuskrypty sporządzane na przestrzeni wieków oraz zapisy nutowe i nagrania sporządzone na początku XX wieku, które ocaliły od zapomnienia tysiące pieśni.

Współcześnie tradycja śpiewu liturgicznego pozostałaby jedynie przedmiotem badań teoretycznych, np. etnograficznych, gdyby nie działalność chóru Malkhaza Erkvanidze – początkowo w cerkwi Anchiskhati, a obecnie w cerkwi Mama Daviti w Tbilisi. Podejmowane przez Erkvanidze działania obejmują m.in. interpretację źródeł historycznych, ich redakcję i publikację w postaci książkowej, a także starania, by tak ocalony materiał został ponownie włączony do liturgii Kościoła gruzińskiego.
Pieśni zaprezentowane podczas koncertu są adresowane nie tylko do wiernych Kościoła gruzińskiego, lecz także do wszystkich, którzy cenią muzykę podyktowaną impulsem duchowym.

Ewa Pasikowska, Aleksandra Kotecka i Tomasz Wierzbowski są związani z Teatrem ZAR, którego pierwszy projekt, tryptyk Ewangelie dzieciństwa, zapoczątkował ich długotrwałą fascynację muzyką gruzińską. Kolejne przedsięwzięcia wzbogacały ich warsztat i wrażliwość. Po ponad dziesięciu latach pracy wracają do gruzińskiej muzyki polifonicznej. Współpraca z Malkhazem Erkvanidze stała się dla nich kluczem do zrozumienia tradycji śpiewu liturgicznego, inicjując kolejny, długotrwały projekt wnikliwej pracy z muzyką gruzińską.