Dengbesze to członkowie społeczności kurdyjskiej, którzy gromadzą i prezentują w formie recytacji opowieści z życia w kurdyjskich wioskach i miastach. Pomiędzy dengbeszami z Kurdystanu a dawnymi śpiewakami i artystami z innych kultur dostrzec można wiele podobieństw. Francja miała swoich żonglerów i minstreli, a Anglia swoich bardów. Dengbesze wpisują się w tę tradycję, ale odróżnia ich to, że ich sztuka opiera się tradycyjnie na głosie, a nie na akompaniamencie instrumentalnym. Tematyka pieśni (tzw. kilam), wykonywanych przez godzin, a nawet przez kilka dni, obejmuje heroiczne wyczyny wojowników (pêlewan), przygody wędrowców, bitwy wielkich kurdyjskich plemion, radości i tragedie miłości odwzajemnionych i nieodwzajemnionych oraz zmagania z klęskami żywiołowymi i ludzkimi nieszczęściami. Po zamachu wojskowym w 1980 roku zakazano używania języka kurdyjskiego, odbierając głos dengbeszom, których wiele pieśni odeszło w niepamięć.

Więcej informacji:  http://penicheanako.org/agenda/2015-11-01-dengbesh-kazo