Camille

Moje – myślałam; ja – myślałam; tamci – myślałam; ich – myślałam

– oto się piętrzy

twardo przed światem

wrogi

forteczny

wał

barykadą –

tak nas rozdziela: mnie i resztę słów nieprzebyty, nieufny nawał;

głową o mur nie przebijesz ściany.

Zamknięto pokój.

Samotność.

Fragment wiersza Zuzanny Ginczanki Zza barykad z tomiku Udźwignąć własne szczęście

• Wykonanie: Kamila Klamut i Mariana Sadowska
• Muzyka: Mariana Sadowska
• Współpraca reżyserska: Carol Brinkmann Ellis, Vivien Wood, Alexandra Kazazou
• Światła: Bartosz Radziszewski
• Współpraca scenograficzna: Bajka Tworek
• Rzeźby wykonały: Marianna Lisiecka i Magdalena Węgrzyn
• Specjalne podziękowania dla Jarosława Freta
• Czas trwania: 50 minut

W spektaklu wykorzystano fragmenty listów Camille Claudel w tłumaczeniu Marie Magneron oraz wiersze Zuzanny Ginczanki.

Spektakl dedykuję mojej Siostrze [Kamila Klamut]

Mariana Sadowska jest pieśniarką i aktorką ukraińską, mieszkającą obecnie w Kolonii w Niemczech. W swojej pracy czerpie z bogatej ukraińskiej tradycji muzycznej. Materią jej twórczości są głównie ukraińskie pieśni ludowe, istotą jej działań scenicznych natomiast to, co dzieje się na styku tych pieśni i jej całkowicie nieludowej, współczesnej i wspartej niezwykłymi możliwościami głosowymi wyobraźni artystycznej. Obwołana przez krytyków muzycznych „ukraińską Björk”, spędziła w Polsce dziesięć lat, pracując jako aktorka Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”. Od kilku lat buduje solową karierę, koncertując na całym świecie. W 2013 roku otrzymała najbardziej prestiżową nagrodę niemieckiej branży muzycznej RUTH, przyznawaną w kategorii folk, etno i world music, a także zadebiutowała kompozycją requiem Czarnobyl. Żniwa, które zostało przez nią wykonane wraz z muzykami z Kronos Quartet na scenie Teatru Narodowego w Kijowie oraz w Lincoln Center w Nowym Jorku.