Unikalna kolekcja pieśni, wykonywanych przez aktorów Teatru ZAR, powstawała w trakcie co najmniej dziesięciu lat poszukiwań. Nasza metoda opiera się na długotrwałej pracy z pieśniarzami z różnych tradycji – do momentu, w którym potrafimy zaśpiewać każdą pieśń i uczestniczyć we wspólnej liturgii czy rytuale pogrzebowym. Dopiero wtedy pieśń może stać się elementem spektaklu.

Widzimy w naszej pracy podobieństwo do japońskiego teatru nō, który skupia się na uobecnianiu. Twórcy teatru nō wiedzą, że jedynymi technikami, jakimi dysponują w teatrze, są techniki reprezentacji. Nie ma dostępu do innych. Dzięki włączaniu widzów tworzymy teatr, który uobecnia. W przypadku „Anhellego” za sprawą inscenizacji i pieśni pogrzebowych uobecniamy moment śmierci i żałobę.

Pierwsze wersja przedstawienia zatytułowana „Anhelli. Wołanie” miała premierę w Barbican Centre w Londynie we wrześniu 2009 roku jako ostatnia część tryptyku „Ewangelie dzieciństwa”, pokazywanego w ramach POLSKA! YEAR w Wielkiej Brytanii. W październiku 2011 roku specjalną wersję przedstawienia zaprezentowano w Belchite koło Saragossy, w ruinach kościoła San Augustino w historycznej części miasta, noszącej ślady hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939). „Anhelli” był grany także we Florencji (festiwal Fabbrica Europa), San Francisco (International Arts Festival, SFIAF), Paryżu (kościół Saint-Merii), Teheranie, Madrycie, we Wrocławiu (VII Olimpiada Teatralna „Świat miejscem prawdy”) oraz w wielu innych miejscach w kraju i za granicą.